Arsenal delft onderspit tegen compleet JO13-1

Na het gelijkspel van JO13-1 vorige week in de thuiswedstrijd tegen het Amsterdamse AFC, was het deze keer een uitwedstrijd in onze hoofdstad. ASV Arsenal (niet de Londense versie) was de tegenstander in de tweede competitieronde. Een ronde die de JO13-1 met een geheel fitte selectie aanving.

En dat is toch een flinke verandering ten opzichte van de afgelopen weken, waar veelal teruggevallen moest worden op invallers van JO13-2 en JO11-1. Sander van Senten is hersteld van een peesscheurtje in zijn ringvinger die hem 4 weken aan de kant hield. Ook Alfie Irving is terug van een week blessureleed, dus reisde Hertha met 14 fitte spelers af richting het sportpark naast het roemruchte Olympisch Stadion.

Gelukkig viel er goed te parkeren. Het kostte je een paar stuivers maar dan kun je je hobby tenminste uitoefenen bij een fantastische club met onbegrensde mogelijkheden. Nadat we een kleedkamer(tje) kregen toegewezen, waar de douches het niet zo lang van zouden gaan doen, en een warming-up op een klein stukje kunstgras tussen het veld en de atletiekbaan (samen met twee andere teams), werd er uiteindelijk afgetrapt onder leiding van een tot scheidsrechter gepromoveerde (of gedegradeerde, net hoe je het bekijkt) ouder. Alle ingrediënten dus voor een topwedstrijd op het tweede veld van Arsenal.

Hertha liet zich alleen niet uit het veld slaan en begon sterk. Het begon met de drie wendbare voorhoedespelers Daan van Rossum, Jaydi Smit(je) en Amine el Makrini, met daarachter Alfie op midmid. Zo kwam Alfie meermaals in schietpositie en speelden de Amsterdammers graag 1-op-1 achterin. Daarachter was genoeg ruimte, zo werd Daan goed weggestuurd, legde goed af op Amine, maar die wist de keeper nét niet te verschalken. En dan voel je dat een stokoude voetbalwet al om de hoek begint de kijken. Arsenal, graag voetballend vanuit de omschakeling, wist met een scherpe counter de 0-1 achter Rens van der Moolen te prikken. Jammer genoeg werd de aansluitingstreffer van Daan terecht afgefloten voor buitenspel. Gelukkig hielden de Herthanen vast aan het blijven aanvallen. Zo werd het recept Daan-Amine herhaald en schoot Amine in tweede instantie wel raak. Dat was een mooie opsteker, vlak voor de enigszins lange rust.

Een rust waarin de voorzitter (‘onze Berlusconi’, aldus de supporters van Arsenal, inclusief bodyguards en Mercedes) besloot dat er gewisseld moest worden van veld. Dit omdat een hoger team op het hoofdveld moest spelen. Dus moest de korte tweede helft van onze JO13-wedstrijd op het hoofdveld gespeeld worden in plaats van de langere JO17-helft. Feilloos staaltje planning, wat zorgde voor een rust van liefst 20 minuten (!). Met recht, kostbare (parkeer)tijd..

Enfin, belangrijk voor de mannen om zich niet uit het veld (of velden) te laten slaan door dergelijk oponthoud. En dat deden ze zeker niet. De verdediging met op de flanken aanvoerder Jay Siebenheller en Tygo Woudstra waren fel, net zoals het centrale duo waarin Lars van den Berg, Luc van Dam en de teruggekeerde Sander elkaar afwisselden. Daarom speelde de tweede helft zich voornamelijk af op de helft van Arsenal. Uit een schot van Tom Roumimper kwam een corner die door Amine werd genomen. Tijn Eekhoudt kopte feilloos de 1-2 binnen en niet veel later was het opnieuw Tijn die de 1-3 binnentikte uit een corner van Jaydi. Die corners kwamen niet uit het niets, maar uit goed druk zetten. Middenvelders Thijs Stroet, Daroen Mauloed en Tijn waren daarin onmisbaar. Zij zette goed druk en uiteindelijk bekroonde Daroen zijn goede wedstrijd met een assist op Alfie. Die schoot met links knap de 1-4 binnen. Dat was de genade’klap’, welke een speler van Arsenal zelf ook nog eventjes uitvoerde. De frustratie werd meer en meer en uiteindelijk na natrappen werd er toch eentje uitgestuurd. De 1-5 werd op het scorebord gezet door een penalty, genomen door Rens.

Een prima overwinning, zodat Hertha als koploper de derde speelronde ingaat. Die wordt 7 oktober gespeeld in Ouderkerk, om 9.00.