Bliksemstart Hertha D1 geeft geen garantie voor finaleplaats in de beker

En het was stil op Herhanello woensdag 11 mei.

Heel Herthanello was uitgelopen voor de kraker tegen SEW uit het Noorhollandsche Nibbixwoud om de talenten van Hertha D1 aan te moedigen. Helaas was er geen spelers- annex supportersbus beschikbaar en moest er worden besloten om per ‘eigen’ auto’s af te reizen naar het hoge noorden.

Ondanks een niet ideale voorbereiding hadden Ton en Menno de jongens van de D1 toch op scherp weten te krijgen. Beklag van Hertha over het niet sproeien van de grasmat vonden geen gehoor bij SEW. Wat een nadeel voor Hertha om op zo’n traag veld te spelen. Dat zijn wij toch niet meer gewend!? En de bal was ook nog van halfzacht leer (skai) gemaakt. Het oer-Hollandse gras viert in Nibbixwoud nog hoogtijdagen en de bonte koeien konden nog net op tijd het veld af om weer op stal aan de (Nib)bix te gaan. De toss werd gewonnen en het zo vaak gebleken wapenfeit wierp gelijk haar vruchten af. Direct vanaf de aftrap een dieptebal van Daan, enigszins aangeroerd door de verdediger, gaf zoveel effect dat Sem zijn snelheid kon benutten. Geleerd (van Ton) van de vorige wedstrijden wist Sem de 1 op 1 met de keeper dit buitenkansje niet onbenut te laten en een bliksemstart was geboren, 0-1.

Voor diverse supporters kwam ook direct een déjà vu met de WK-finale in 1974. Dit is een te goed begin. Donkere wolken pakten zich figuurlijk samen, maar er was toch geen wolkje aan de lucht, op deze supermooie lenteavond? Je kon toch maar beter voor staan in de halve finale van de beker.

De jongens van SEW kwamen na deze dreun steeds beter in het spel en vooral op het middenveld namen zij het heft in handen. Hertha had steeds meer moeite om de voorwaartsen te bedienen. Een terechte gelijkmaker werd dan ook gemaakt door een mooi geplaatst schot in de linkerbenedenhoek van Luca. Hertha moest alle zeilen bijzetten om de strijd om het middenveld te beslechten. Helaas moest Vince die de laatste wedstrijden ijzersterk zijn duels won uitvallen. Een grote domper voor Hertha, omdat het teamgevoel bij deze jongens groter is dan het individueel belang. Steeds meer duels gingen verloren en een terechte 2-1 kwam op het scorebord. 1x nog een uitbraak van Hertha, een doelpunt? “Schieten, schieten!”, riepen de uiterst enthousiaste moeders van de D1, maar helaas kwam geen 2-2 op het scorebord. Een penalty werd ook niet gegeven nadat Yanick, Robbie Rensenbrink, in de 16 werd gehaakt. Sinterklaas was verder weg dan ooit en de cadeautjes zouden vanavond in de koelkast blijven. Vanuit een corner werd het zelfs kort voor rust 3-1 en een finaleplaats leek verder dan ooit, maar wat bleek?

In de 2e helft werd strijdplan B ingeschakeld door het tactisch inzicht van Ton en Menno. Frans-Jozef, ons ‘boerenloopwonder’, als laatste man en Daan op het middenveld om Rens en Jaiden fysiek te ondersteunen. Direct vanaf de aftrap bleek dit een meesterzet te zijn die in de hoogtijdagen van Gary Gasparov niet zou misstaan. Tibor en Mats als onvermoeibare ‘gaatjesdichtlopers’ en Sander en Mees om de snelle buitenspelers af te stoppen. Zou het dan toch nog kunnen? De kansen kwamen……………………………een schot voorlangs het doel, een schuiver ook weer net langs de verkeerde kant van de paal, waren voorbodes tot meer. En er kwam meer!

Maar wat nu? Een handsbal werd door de jeugdige scheidsrechter niet gezien en nu bleek toch weer hoe belangrijk het thuisvoordeel kan zijn. Een uitbraak ……………………………………en ja hoor………;4-1. Dat is balen zeg! Maar eerder in dit bekerjaar weet de D1 ook met tegenslagen om te gaan.

Onze ‘bal-aan- een-touwtje-voetballer’ en balvirtuoos Ciaran had het vernufte inzicht om Daan diep te sturen die beheerst afrondde met het linkerbeen; 4-2. Deze keeper was 1 tegen 1 toch niet zo goed als op Youtube werd gedacht. Als een bokser in de ring die knockdown is geweest richtte de D1 zich op. SEW was aan het wankelen.

Een fenomenaal afstandsschot van Daan deed de keeper van SEW grabbelen. Voor de oude kenners graaide Bruce Grobbelaar (even googelen) naar de bal. Wel of niet over de lijn? We zullen het nooit weten, want SEW (in tegenstelling tot Herthanello) heeft nog niet in doellijntechnologie geïnvesteerd. Geen 3-4 dus. Aan het machtsvertoon dat de D1 ten toon spreidde kwam abrupt een einde. Luca liet de doelman van SEW zien hoe je een situatie van 1 op 1 moet aangaan. Wat een redding om in de wedstrijd te blijven! Maar wat nu? Luca bleef lang op de grond liggen en moest met een knieblessure het veld af. De krachten vloeiden bij de D1 weg nadat Daan de plek van Luca had ingenomen. Lucas ‘doordekker’ die ook al niet helemaal niet fit was na een lang, slopend seizoen kwam nog in het veld en nam zijn positie als linksback in. Daar zou de rechtsbuiten niet blij mee zijn. Echter, het middenveld van SEW was dusdanig zo sterk dat vooruit voetballen steeds moeilijker werd. De 5-2 en 6-2 werden met veel vernuft gemaakt, het waren niet zomaar zomeravondvoetballers. De 7-2 was een formaliteit voor de statistieken en een uitbundige thuisaanhang voelde alsof De Graafschap het kampioenschap had binnengehaald.

Sportief als de spelers en leiding van SEW zijn lieten zij dit gelaten welgevallen en namen de felicitaties op gepaste wijze ten harte. Klasse jongens, zo kan het ook!

De slagroom op de taart voor het seizoen van de D1 kwam er dus helaas niet. Wat zou dat mooi zijn. Maar bovenal! Wat hebben jullie een mooi seizoen gedraaid met mooie en spannende wedstrijden. Een toernooi winnen, kampioen worden en een halvefinaleplaats in de beker. Jullie kunnen trots op elkaar zijn en je ziet dat er heel wat mogelijk is als je voor elkaar wat over hebt.

Kortom, een SUPERTEAM!

Een rondfladderende bosuil onder nummer 17.