Ook Nederhorst zwicht voor strijdlust Hertha E1‏

Het is een lang seizoen geweest voor de E1-mannen. Vaak 'mocht het ook niet zo zijn': spannende wedstrijden werden net aan verloren of de tegenstander was gewoon een paar maatjes te groot voor de hardwerkende Vinkeveners. Nu lijken de Herthanen echt de smaak te pakken te hebben. Er werd een punt gepakt tegen De Vecht, drie punten tegen aardsrivaal en kampioenskandidaat en de wedstrijd tegen Nederhorst voor de boeg. Nederhorst won dus 2x met 3-4, dat dus niet meer. Jaydi Smit was tijdens de donderdagavond-wedstrijd op (trainings)kamp en werd vervangen door E2'er Amin el Makrini. Die speelde in de wedstrijd tegen Argon ook een belangrijke rol, dus waarom niet tegen Nederhorst?

Vanaf minuut één pakte Hertha de wedstrijd beet, om die tot de rust niet los te laten. Windje in de rug en dat bracht een mooi extraatje in het puike aanvalsspel van Hertha. Spits Amin bood zich vaak goed aan, waardoor er ruimte ontstond voor een keur aan aanvallende klasse: aanvoerder Alfie Irving en Daan van Rossum en later de vliegensvlugge buitenspelers Tygo Woudstra en Lars van den Berg konden naar hartelust al die ruimte benutten. Verder 'staat' Hertha de laatste tijd achterin gewoon goed. Onder leiding van Tijn Eekhoudt worden spitsen en buitenspelers van elk kaliber eigenlijk in toom gehouden.

Toch is het dan lelijk dat uit de eerste de beste tegenaanval de 1-0 achter topkeeper Rens van der Moolen ligt. Nederhorst had wel duidelijk moeite met het bewegelijke aanvalsspel van Hertha, volkomen begrijpelijk, en uit die onduidelijkheid kwamen genoeg kansen. Melle van der Linden kwam een aantal keer gevaarlijk door van achter uit, 'het kanon' Sander van Senten vuurde flinke kogels af op de goal en de aanvallers waren met z'n allen gewoon lastig door hard te blijven werken met elkaar. Uit een kansloos lijkende situatie wist Daan dus op doorzettingsvermogen de bal te ontfutselen, maar kwam op de achterlijn ook nog een uitgekomen keeper tegen. Op een één of andere manier bracht hij die bal bij Amin die voor open doel simpel binnenschoof. Een terechte gelijkmaker.

In de rust werd er gewaarschuwd voor de uittrap van de keeper met wind mee. Nergens voor nodig, aangezien die allemaal rechtstreeks over de achterlijn gingen, maar Hertha kreeg het wel iets lastiger in het eerste gedeelte van de tweede helft. Een streep richting de kruising werd waanzinnig over getikt door Rens, die op een welverdiend applaus kon rekenen van de aanwezige mensen. Na een minuut of tien, kreeg Hertha weer de controle terug. De kansen vielen vooral samen te vatten door 'Tygo' en 'corners'. De rappe Tygo maakte het zijn tegenstander erg lastig en creëerde drie goede kansen, alleen werden steeds net gemist in de korte hoek. De corners van Alfie en Melle waren net zo gevaarlijk, alleen leverde eentje nog een goal op ook. Amin, altijd beschikbaar voor 'lastig zijn voor tegenstanders en keepers', promoveerde een wat minder goede corner met een soort omhaal richting de verre hoek zo tot doelpunt! Wereldgoal en de voorsprong! Wat eigenlijk nog knapper is dan de voorsprong, was de manier waarop Hertha de wedstrijd uitspeelde. Gewoon blijven aanvallen, maar niet hersenloos. Slim verdedigen en met snelheid er uit komen. Op een nieuw schot richting de kruising na, wist Nederhorst eigenlijk niets meer in te brengen en was de overwinning een feit!