E1 strand in het zicht van de haven‏

Zaterdag 6 februari mochten de E1-Herthanen toch eindelijk aantreden voor de eerste competitiewedstrijd van de tweede seizoenshelft. De wedstrijd tegen Breukelen werd vanwege kreupele spelers uitgesteld naar dinsdag 9 februari (als de nieuwe lichtinstallatie het doet tenminste) en vanwege het oneven aantal teams in de competitie, waren de Herthanen vrij.

CSW dus, nu aan de Dijk in Wilnis. De uitslag van 3-9 van de vorige keer moest snel worden vergeten, maar lering eruit trekken was wel belangrijk. Met een 0-5 ruststand kon toen wel gesteld worden dat er slap en futloos gespeeld werd, maar ook dat CSW gewoon een puike ploeg (verloor slechts één wedstrijd in de competitie, waar Hertha er maar één wist te winnen) is met veel kwaliteit. Niet voor niets wordt er door betaald voetbal-clubs gekeken naar één van hun spelers. De tweede helft, die toen met 3-4 verloren ging en de daarin getoond strijd, gaf wél perspectief.

De E1 trad aan met acht man, want nieuweling Lars van den Berg zingt nog zijn laatste rustperiode uit na een ongelukkig opgelopen enkelblessure. Natuurlijk stond hij wel zijn maten vanaf de zijlijn te steunen, samen met het grote peloton aan Vinkeveense toeschouwers. En wat die zagen, kon wel eens een stunt gaan jewelste verraden. Het verschil van 21 punten op de vorige ranglijst was in geen velden of wegen te bekennen. Hertha maakte de dienst uit, met een strijdlust en concentratie waarmee je elke ploeg het lastig kan maken. Nadat aanvoerder Melle van der Linden één van zijn vele onderscheppingen maakte, kwam de bal via Tijn Eekhoudt bij Jaydi Smit terecht en 'Smitje' peerde met zijn venijnige linker zo die bal in de verre hoek: gewoon 0-1 voor! Tot de 15e minuut was er sprake van Vinkeveense overheersing, zelfs het inbrengen van hun beste speler haalde niets uit. Ondertussen linksback Smitje was, net als de gehele verdediging, kort en geconcentreerd aan het verdedigen. Jammer genoeg was een afstandsschot de uitstekend keepende Rens van der Moolen te machtig. Eigenlijk de enige keer in de eerste helft dat de verdediging echt onder druk stond. De verdediging met Melle, Tygo Woudstra, Sander van Senten en dus later Jaydi stond namelijk als een huis.

Met een 1-1 stand werd gerust, en dat hadden de toppers echt nodig. Want verdedigen begint in de aanval en daar verzetten Daan van Rossum en de jarige Alfie Irving (nota bene een dag na zijn maandelijkse ziekenhuisbezoek) bergen met werk. De opstelling van CSW werd nota bene omgegooid, niet dat dat uitmaakte, want tegen welke Herthaan je ook stond, je kreeg met een lastpak te maken. In de tweede helft waren de kansen wat gelijkmatiger verdeeld: zo kregen beide ploegen een 'net wel/net niet'-goal situatie, maar 1-1 bleef het. Met nog een minuut te gaan leek een gelijkspel de uitkomst te gaan worden van deze boeiende strijd. Maar na een verkeerd genomen vrije trap van Hertha, kwamen de CSW'ers met drie aanvallers tegen Melle en keeper Rens te staan. Hoe goed hun wedstrijd ook was, deze situatie werd hen te machtig. En dropen de Vinkeveners af, zonder een dik verdiend punt. De teleurstelling was duidelijk en begrijpelijk. Een trieste aftocht waar een beloning absoluut op zijn plaats was geweest.