Hertha E1 start stroef, maar boekt toch zege op Victoria E4

Sneeuw, hagel, ijzel, natte sneeuw en regen wisselden elkaar de afgelopen weken keurig af en de verbouwing van de accommodatie aan de Mijdrechtsedwarsweg sprong waar nodig bij, om er voor te zorgen dat er niet getraind en gevoetbald kon worden. Voorzitter Van Genderen dacht er het zijne van: “Het zou nu toch echt moeten gebeuren want de schoenen die Hertha nu aan heeft zijn duidelijk een maatje te klein”, aldus de voorzitter, inmiddels met wit/blauwe bouwhelm. Het Albert Heijn Vinkeveen Winterstop Zaalvoetbaltoernooi heeft z’n waarde inmiddels wel bewezen, dus niet geheel ongetraind werd er afgereisd naar Victoria.

Stapje terug voor de club zo nu en dan, maar de E1 gaat met grote sprongen vooruit. Kampioen zonder puntverlies in de najaarscompetitie, mooie 9vs9-oefenwedstrijden en nu dus de eerste klasse. Uitwedstrijdje Victoria E4 op het hoofdveld was dan de eerste test, maar dat ging op voorhand al niet soepel. De zeer goed trainende Cayden Hoekman (toen we wel konden trainen dan) en Sander de Vries allebei geveld door griep, waardoor F1’er Melle van der Linden inviel.

En laat Melle nou juist degene zijn die de eerste helft het lichtpunt was aan Vinkeveense kant. De Hertha-toppers begonnen stroef, roestig, alsof ze net uit de winterstalling kwamen. Weinig inzet, de Loosdrechters werden niet kort gedekt en konden na hartenlust combineren. Gelukkig waren het Melle en keeper Andy Theijsmeijer die een puike eerste helft speelden. Na een bal op de paal, was Andy in de vijfde minuut drie schoten achtereen de baas, maar het vierde schot werd hem te machtig. Mees van Zijtveld zag een spits even niet staan en uit een terugspeelbal op Andy werd de 2-0 gescoord. Spits Daan Plevier kwam niet helemaal uit de verf op zijn nieuwe positie en aanvoerder Alfie Irving stond verdedigend vaak onder druk van zijn tegenstander. Onder aanvoering van Melle kwam er wat meer leven in de brouwerij voorin en schoot hij jammer genoeg uit een mooie aanval net op de paal. Wanneer er eigenlijk al rekening werd gehouden met een 2-0 ruststand, waren het spits Michel Passet en topscoorder Niels Schoonderbeek die daar heel anders over dachten. Compleet tegen de verhouding in schoot Michel uit een kluts de aansluitingstreffer binnen en maakte Niels van afstand met een mooie geplaatste bal in de linkerbovenhoek zelfs gelijk. Het had niet veel gescheeld of Niels had zelfs de voorsprong achter de kleine Victoria-keeper geschoten met een mooie lob, maar deze werd vlak voor de lijn gered door een verdediger.

Onverdiend, maar wel lekker: 2-2. In de rust werd Melle als voorbeeld genomen zoals het in de tweede helft moest: hard werken, druk zetten op je man en er volle bak vol gaan. En dat werkte. Vanuit de verdediging werd er ouderwets goed getikt, bij balverlies snel druk gezet en met lef en inzet gespeeld. Tijn Eekhoudt behield samen met Mats Klinkhamer de rust achterin, waar Michel ook had plaatsgenomen. Uit een Daan-corner was het de mee opgekomen Michel die met zijn dijbeen (?) tegen de bal aanliep en, zonder dat hij het zelf wist, zorgde hij voor de voorsprong. Illustratief voor de tweede helft was de ongelukkige botsing van Michel met zijn tegenstander waar hij vol voor de bal ging en waarbij ze allebei geblesseerd raakten. Het gaf de instelling van de Herthanen aan: wij willen hier vechten voor de overwinning. Echt veel kansen kreeg Victoria niet, want Andy keepte goed en voetbalde goed mee waardoor hij veel kansrijke aanvallen onderschepte. Vlak voor tijd maakte Mees aan alle onzekerheid een einde door een goede aanval op te zetten en op linksbuiten Daan aanspeelde. Daan schoot hard op de keeper, die de bal niet kon klemmen, maar Niels was als kruimeldief aanwezig om de bal vlak voor de lijn het laatste tikje te geven en de eindzege van 2-4 op het bord bracht.

Zo zie je maar: met inzet kun je een hoop bereiken. Laat dit een mooie les zijn voor de Herthanen en wie weet, wie weet, kunnen ze zomaar gaan stunten in de eerste klasse..